Ik vind het een mooi beeld en het deed mij denken aan de een computergame dat ik destijds uuuuren heb gespeeld. Doom. Vooral het laatste level was lastig want dan kwam je tegenover CyberDemon te staan en die is vrij taai. Niet kapot te krijgen.
Doom speelde zich af in een labyrint-achtige kolonie op mars. Als snel leerde je dat om niet verdwaald te raken je het beste altijd bij splitsing of een zijdeur altijd naar rechts te gaan (of altijd naar links) op die manier kon je altijd de weg terugvinden én vroeg of laat kwam je toch langs alle mogelijke ruimtes.
Hebben docenten ook zulke strategieën tot hun beschikking? Zijn er strategieen te bedenken die er voor zorgen dat je uiteindelijk bij je doel uitkomt, ook al kan de weg lang en moeilijk zijn? Is er één best-practice die je altijd en overal kunt toepassen?
Ik weet het niet. De reden dat ik twijfel is omdat de analogie van het labyrinth wel mooi is voor het doorlopen van de keuzeprocessen is, maar voor onderwijzers op twee punten te kort schiet:
1. Doelen. Je loopt door een labyrint heeft een duidelijk doel, de uitgang vinden. Bij onderwijs is dat niet het geval. Ook al wil de politiek graag massaproduktie en volledig eenvormige kinderen afleveren na de schooltijd. De vraag is of dat kan en zelfs of dat echt wenselijk is. Willen we wel twee miljoen precies dezelfde mensen hebben die precies hetzelfde denken en doen en over precies dezelfde sterke en vooral ook zwakke kanten beschikken? Lijkt mij niet. Diversiteit is kracht!
2. Statisch beeld. De enige die beweegt in een labyrint is de bezoeker. De rest is statisch. In het echte leven is dat niet zo. Doelen veranderen. Nieuwe mogelijkheden ontstaan, wegen worden afgesloten. Keer op keer veranderen de spelregels. Dat maakt zaken minder voorspelbaar, maar misschien wel leuker.
Aan de andere kant is er wel een constante. Dat ben jijzelf. Hoe een altijd winnede strategie er precies uit ziet weet ik niet, maar ik denk wel dat ie een aantal van de onderstaande elementen zal bevatten:
Wat niet stuk is, hoef je niet te maken
Als er iets werkt, ga er dan meer door
Als er iets beter werkt, doe er dan meer van
Als er iets niet werkt, doe dan iets anders
theorie van de Shazer en Berg (1995);
God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden
wat ik niet kan veranderen,
moed om te veranderen wat ik kan veranderen,
en wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.
Niet mijn, maar uw wil geschiede.
Mooi gebed (herkomst onduidelijk)
Dit is het 'wat'. Het 'hoe' is een stuk lastiger. Hoe doe je dat de feiten zomaar accepteren? Leerlingen die zich misdragen waardoor jij je baan dreigt kwijt te raken of je bent geen kennis aan het over dragen, maar alleen maar politie-agent aan het spelen. Hoezo onvoorwaardelijk accepteren? Daar kom ik een volgende keer op terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten