The deeper Secret

Ik ben eerlijk gezegd behoorlijk allergisch van het beeld dat het universum geeft wat je nodig zou hebben. Lekker zou dat zijn voor alle die kindertjes in Afrika die de hongerdood sterven of afgeschoten worden door rebellen.

Hoewel Annermarie Postma die kant wel op neigt, vindt ik dat het eerste hoofdstukje uit haar boek intrigerend.
Toen ik dit las, had ik net slecht nieuws gehad dat mij erg raakte. Het stukje hielp omdat ik op dat moment echt besloot dat ik mij niet meer zo wilde laten kwetsen. Het was mijn besluit en het werkte.

Ik weet dat je dat je dit ook in de klas kunt doen. Je kunt echt beslissen om je niet boos te maken, je kunt beslissen om je  niet te ergeren. Je kunt beslissen om op een positieve manier naar kinderen te kijken. Je kunt beslissen om echt weer een nieuwe kans en een nieuwe manier te vinden om met die moeilijke leerling om te gaan.

Ik weet dat het makkelijk praten is, maar ik weet proefondervindelijk ook dat je dit soort diepe beslissingen vaak pas kunt nemen als je met de rug tegen de muur staat.

.